Nędzne malarstwo - parafraza i autokomentarz w odniesieniu do eseju H. Steyerl

Nędzny obraz dąży ku abstrakcji – jest ideą wizualną w samym jej stawaniu się.

Komentarz: Moje malarstwo jest działaniem wizualnym o charakterze konceptualnym i szkicowym.

[Nędzne obrazy] roznoszą przyjemność i groźby, teorie konspiracyjne i pirackie nagrania, opór i ogłupiające brednie. Nędzne obrazy ukazują to, co rzadkie, to co oczywiste; oraz to, co niewiarygodne – o ile oczywiście zdołamy je w ogóle odczytać.

Komentarz: Moje malarstwo ukazuje pewne procesy społeczne – te rzadkie, te oczywiste, te niewiarygodne, ale zawsze istniejące i nigdy nie wymyślone.

Rozdzielczość fetyszyzowano, jakby jej brak równał się wykastrowaniu autora.

Komentarz: Moje malarstwo nosi znamiona braku umiejętności warsztatowych, utarło się społecznie uznawać za dobrych tych malarzy, którzy „potrafią” malować.

Dzieła awangardy, kina eseistycznego i niekomercyjnego zostają wskrzeszone jako nędzne obrazy. Czy tego chcą, czy nie.

Komentarz: Moje malarstwo nierzadko odnosi się do innych działań wizualnych – postmodernistyczne podejście – korzystanie z szeroko rozumianego cytatu, w tym cytatu wizualnego.

Espinosa domaga się niedoskonałego kina, ponieważ „kino doskonałe – technicznie i artystycznie mistrzowskie – to niemal zawsze kino reakcyjne”. Niedoskonałe kino dąży do przekroczenia podziałów pracy w społeczeństwie klasowym. Miesza sztukę z życiem i nauką, zacierając różnice pomiędzy konsumentem, a producentem, widownią, a autorem. Podkreśla własną niedoskonałość, jest popularne, ale nie konsumerystyczne, zaangażowane, ale nie biurokratyczne.

Komentarz: Moje malarstwo jest niedoskonałe w założeniu, miesza porządki – jest i nie jest malarstwem. Autorami tego, co zanotowane na płótnie są inni. Obrazy są malowane na rympał, nie są mistrzowsko wykonane, ale przekazują emocje.

Przede wszystkim jego wartość wizualna musi zostać poświęcona – jest niewyraźne, amatorskie, pełne błędów.

Komentarz: Moje malarstwo jest kiepskie warsztatowo.

Czytelnicy stają się redaktorami, krytykami, tłumaczami, (współ)autorami nędznych obrazów.

Komentarz: To, co na moich obrazach pojawiło się wcześniej w przestrzeni publicznej w mikro lub makroskali.

Ucieleśniają wszystkie sprzeczności współczesnego tłumu – jego oportunizm, narcyzm, pragnienie niezależności i tworzenia, niezdolność do skupienia czy podejmowana decyzji, jego ciągłą gotowość do przekraczania i jednoczesną uległość. W sumie nędzne obrazy to jakby migawka kondycji tłumu – jego nerwicy, paranoi, lęku, a także jego pragnienia intensywności, zabawy i rozproszenia uwagi.

Komentarz: Moje obrazy są komentarzem do kondycji tłumu i tego, czym społeczeństwo żyje.

Nędzne obrazy są nędzne, ponieważ są mocno skompresowane i szybko się przemieszczają. Tracą materię, a zyskują prędkość. Ale wyrażają również stan odcieleśnienia – tę właściwość współdzielą nie tylko z dziedzictwem sztuki konceptualnej.

Komentarz: Moje malarstwo jest szybkie – odbiorca nie musi poświęcać obrazowi dużo czasu i kontemplować go w szczegółach.

Historia sztuki konceptualnej opisuje dematerializację obiektu sztuki jako rodzaj oporu wobec fetyszyzowanej wartości widzialności.

Komentarz: Moje malarstwo może być odbierane, jako nienoszące znamion wartości widzialności – może być tabloidowe.

Z drugiej strony właśnie z tego powodu ostatecznie idealnie wpisuje się w informacyjny kapitalizm opierający swój rozwój na skompresowanych okresach utrzymywania koncentracji, na wrażeniu raczej niż zanurzeniu, na intensywności raczej niż na kontemplacji, na przeglądówkach raczej niż na projekcjach.

Komentarz: Moje malarstwo nie wymaga poświęcania mu dużo uwagi. Jest proste w odbiorze.

[Nędzny obraz] tracąc swoją wizualną substancję, odzyskuje nieco politycznej dynamiki i wytwarza wokół niej nową aurę. Aura ta nie opiera się już na niezmienności „oryginału”, lecz na tymczasowości kopii.

Komentarz: Moje malarstwo odnosi się do innych działań wizualnych.

Nędzny obraz – z całą jego niejednoznacznością – zajmuje więc miejsce w historii obok kopiowanych przez kalkę pamfletów, filmów propagandowych w kino-pociągach, podziemnych magazynów wideo i innych nonkonformistycznych materiałów, które w warstwie estetycznej często wykorzystywały materiały nędznej jakości.

Komentarz: Moje malarstwo jest nędzne estetycznie.

„Towarzyszu, jaka jest dziś twoja wizualna więź?” „Jest nią powiązanie, link z teraźniejszością”